ອີງຕາມອົງການຊັບສິນທາງປັນຍາໂລກ ຄວາມຮູ້ພື້ນເມືອງ ເປັນອົງຄວາມຮູ້ທີ່ມີຊີວິດເຊິ່ງໄດ້ຮັບການ ພັດທະນາ, ຍືນຍົງ ແລະ ຖ່າຍທອດຈາກລຸ້ນສູ່ລຸ້ນພາຍໃນຊຸມຊົນ ເຊິ່ງມັກຈະເປັນສ່ວນໜຶ່ງຂອງເອກະລັກ ວັດທະນະທຳ. ຄວາມຮູ້ພື້ນເມືອງ ປະກອບມີ: ພູມປັນຍາ/ຄວາມຮູ້, ວິທີການ, ທັກສະ, ການປະດິດຄິດສ້າງ ແລະ ການປະຕິບັດທີ່ຖືກຖ່າຍທອດຈາກລຸ້ນສູ່ລຸ້ນ.

ອີງຕາມອົງການຊັບສິນທາງປັນຍາໂລກ ການສະແດງອອກທາງດ້ານມໍລະດົກວັດທະນະທຳ ເປັນຮູບແບບທີ່ ເປັນວັດຖຸ ແລະ ບໍ່ເປັນວັດຖຸ ເຊິ່ງຄວາມຮູ້ພື້ນເມືອງ ແລະ  ການສະແດງອອກທາງດ້ານມໍລະດົກ ວັດທະນະທຳເປັນການສື່ສານ ຫຼື ເປັນການສະແດງອອກ. 

ການສະແດງອອກທາງດ້ານມໍລະດົກວັດທະນະທຳທີ່ເປັນວັດຖຸປະກອບມີ: ເຄື່ອງປະດັບ, ເຄື່ອງນຸ່ງແບບ ດັ້ງເດີມ, ເຄື່ອງປະດັບຫົວ, ເຄື່ອງປັ້ນດິນເຜົາ, ຜ້າແພສຳລັບຕົກແຕ່ງພາຍໃນເຮືອນ, ແກະສະຫຼັກໄມ້, ເຄື່ອງດົນຕີ, ຮູບແບບຂອງສະຖາປັດຕະຍະກຳ. ການສະແດງອອກທາງດ້ານວັດທະນະທຳທີ່ບໍ່ເປັນວັດຖຸ ປະກອບມີ: ເພງ, ການຟ້ອນລຳ,​ ພິທີກຳ, ການເລົ່ານິທານ, ວິທີການປຸງແຕ່ງອາຫານ, ຄຳເວົ້າ, ການອອກແບບ ແລະ ຊື່.

ການສະແດງອອກທາງດ້ານວັດທະນະທຳກຳລັງມີການພັດທະນາ, ສ້າງຂຶ້ນໃໝ່ ແລະ ຟື້ນຟູຄືນໃໝ່ພາຍໃນ ຊຸມຊົນຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງ. ການສະແດງອອກທາງດ້ານວັດທະນະທຳເປັນສ່ວນໜຶ່ງຂອງເອກະລັກ ແລະ ມໍລະດົກ ຂອງຄົນພື້ນເມືອງ, ຊຸມຊົນ, ຊົນເຜົ່າ ທີ່ໄດ້ສືບທອດກັນມາຈາກລຸ້ນສູ່ລຸ້ນ.